Pojedine rase pasa sklonije su nekim bolestima, što ne znači da će se svi ili većina pasa te rase razboleti!
Među predispozicijskim bolestima poznata je šepavost jazavičara do koje dolazi kod preopterećene kičme i pritiska kostiju na živce.
Posebno česta i opasna bolest je displazija kukova kada dolazi do degenerativnih promena u zglobu pri čemu glava bedrene kosti postaje zaobljena i hrapava, a zglobna čašica sve plića, dok u težim slučajevima skoro nestaje. Bolest se uglavnom javlja kod većih rasa pasa.
Kod dalmatinaca se često javljaju kristali mokraćne kiseline koji se izlučuju u zglobovima. To je vrlo opasna i bolna bolest, kod koje organizam ima poteškoće sa razmenom belančevina u organizmu.
Kamenje u mokraćnoj bešici se javlja kod jazavičara, baseta i škotskih terijera. Lečenje se sprovodi operativno.
Kod velikih pasa poput nemačke doge, mastifa, nemačkog ovčara i irskog vučjeg hrta može doći do smrtno opasnog prevrtanja želuca, do koga uglavnom dolazi zbog prežderavanja, halapljivog proždiranja i skakanja odmah nakon obroka. Znakovi bolesti su: nadimanje stomaka, pokušaj povraćanja i teško disanje. Ukoliko se simptomi odmah ne uoče, smrt je neizbežna.
Kod koker španijela često dolazi do psihičkih poremećaja pa psi iznenada postaju zajedljivi i za najmanji povod mogu ugristi čak i svog vlasnika.
Epilepsiji podležu škotski terijeri, pudle, bokseri i beagli. Klinički znak bolesti je iznenadno trešenje, jaki grčevi mišića, slinjenje, a pas može na kratko izgubiti svest. Napad počinje uglavnom bez razloga, ponekad čak i u snu. Napadi su retki – jednom ili dvaput godišnje. Bolest je neizlečiva, a veterinar je može samo olakšati.
Tumori se javljaju uglavnom kod starijih pasa. Skloniji su im nemački bokseri iako se ne može izuzeti nijedna rasa pasa. Kod ženki koker španijela i jazavičarki čest je tumor dojki. Dobiju ga oko sedme godine starosti.
Izvor: sitesgoogle.com
